Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Το δίλημμα (;) της ακυβερνησίας,
και τι άλλους φόβους κρύβει

Απριλίου 22, 2012

Με εξαίρεση την περίοδο 1989-90, η Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών είχε πάντα αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τη χώρα να φθάσει σε καταστάσεις που ελάχιστα απέχουν από ακυβερνησία, στον απόηχο μάλιστα της ισχυρότερης κοινοβουλευτικά κυβέρνησης που είχαμε ποτέ: μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, η κυβέρνηση Παπαδήμου είχε ξεκινήσει με πάνω από 250 βουλευτές.

Το ότι, σε μια τέτοια συγκυρία, επισείεται ο κίνδυνος της… μετεκλογικής ακυβερνησίας, δείχνει ότι μάλλον έχουμε χάσει την ουσία των λέξων. Κυβέρνηση εκ των πραγμάτων θα υπάρξει, έστω και μόνο γιατί θα είναι απαγορευτικό το πολιτικό τίμημα για όποιους αναλάβουν την ευθύνη για επαναπροκήρυξη εκλογών σε μια τέτοια συγκυρία. Ζητούμενο όμως δεν είναι τόσο να αποκτήσουμε πρωθυπουργό και υπουργούς, όσο να έχουμε σχέδιο διακυβέρνησης που να μην εξαντλείται στην απλή προσυπογραφή προαποφασισμένων εξελίξεων, και μάλιστα προς το χειρότερο.

Σε αυτές λοιπόν τις εκλογές, οι Οικολόγοι Πράσινοι επενδύουμε σε ευρύτερη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και δηλώνουμε ανοικτοί στη συμμετοχή μας σε ενδεχόμενες νέες μετεκλογικές πλειοψηφίες, ικανές να οικοδομήσουν εναλλακτικές λύσεις και να χαράξουν μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.

Με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που ακόμη και τώρα κοιτούν να συνεχίσουν ό,τι μπορούν από τις χειρότερες πελατειακές τους πρακτικές, είμαστε εκ των πραγμάτων σε αντίθετες όχθες από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας. Μαζί τους θα μπορούσαμε ίσως να αναζητήσουμε κοινούς τόπους σε επιμέρους θέματα όπως η δίκαιη κατανομή των βαρών, οι διέξοδοι για την ανεργία, η μεταρρύθμιση των πολιτικών θεσμών ή συγκεκριμένοι τομείς περιβαλλοντικής πολιτικής: μέχρι στιγμής, όμως, κανένα από τα δύο αυτά κόμματα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο.

Κύριο εμπόδιο σε μια εναλλακτική προοπτική είναι δυστυχώς προς το παρόν το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς και η απροθυμία των κομμάτων της να συζητήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους. Το συμφέρον της χώρας απαιτεί όμως αυτό να αλλάξει, έστω μετεκλογικά. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να φέρουμε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου τα θέματα της επόμενης μέρας, καταθέτοντας συνολικές και συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου από την κρίση , αλλά και για επιμέρους θέματα όπως η διεύρυνση της δημοκρατίας και οι πολιτικοί θεσμοί , το φορολογικό σύστημα , η διαφάνεια και οι «γκρίζες περιουσίες» , η οικονομική πολιτική. Παράλληλα προωθούμε πρωτοβουλίες διαλόγου με ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, που πάντως μέχρι τώρα δεν έχουν ανταποκριθεί.

Στα θέματα λοιπόν της διακυβέρνησης, οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Μια ισχυρή πράσινη παρουσία στην επόμενη Βουλή, θα μας επιτρέψει να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για διάλογο και συγκλίσεις. Κάτι τέτοιο αποτελεί το ισχυρότερο αντίβαρο απέναντι στον κίνδυνο τόσο της ακυβερνησίας όσο και της χρεωκοπίας. Το θέμα είναι να προτείνουμε διεξόδους και όχι να δώσουμε άλλη μια λευκή επιταγή σε δυνάμεις που αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποτρέψουν το χειρότερο για τη χώρα και νοιάζονται μόνο για τη βραχυπρόθεσμη διατήρηση των προνομίων τους.

Πίσω από την επίκληση της ακυβερνησίας, κρύβεται όμως πιθανότατα και μια άλλη ανησυχία: κατά πόσο το αποτέλεσμα των εκλογών θα νομιμοποιεί πολιτικά το επόμενο κύμα μέτρων, αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα για τον Ιούνιο. Αν όμως «διακυβέρνηση» της χώρας σημαίνει περαιτέρω παράδοσή της σε ένα χαλασμένο αυτόματο πιλότο, τότε έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων. Ή μήπως κάποιοι προσπαθούν συνειδητά να το χάσουμε;

Γιάννης Παρασκευόπουλος
υποψήφιος Επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων
συν-επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

μέλος του ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

23.2.2011

ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ

Η φορολογία να γίνει εργαλείο δικαιοσύνης, διεξόδου και Πράσινης Στροφής
6 προτάσεις για το φορολογικό, από τους Οικολόγους Πράσινους
Ζητούν διάλογο και συναντήσεις με τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης και τον υπουργό Οικονομικών
Το Σχέδιο Διαβούλευσης με τις προτάσεις τους για το φορολογικό, καθώς και τις πρωτοβουλίες τους για ευρύτερο πολιτικό διάλογο, παρουσίασαν σήμερα οι Οικολόγοι Πράσινοι σε Συνέντευξη Τύπου στο Κολωνάκι. Επίκεντρο αποτελούν η φορολόγηση του πλούτου, η αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης με επανεξέταση και των εισπρακτικών μέτρων της τελευταίας διετίας, καθώς και η μετατροπή της φορολογίας σε εργαλείο διεξόδου από την κρίση και Πράσινης Στροφής στην οικονομία. Η ανάγκη να σταθεί επιτέλους η χώρα στα πόδια της, να πάψει να είναι όμηρος των δανειστών και να αποδεσμευθεί από τις εισπρακτικές προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος και της τρόικας, έχει επίσης κεντρική θέση στην πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων.
Παράλληλα παρουσιάστηκε η ελληνογερμανική πρωτοβουλία που είχαν ξεκινήσει ως Πράσινοι ευρωβουλευτές ο Μιχάλης Τρεμόπουλος και ο Σβεν Γκήγκολντ, για πανευρωπαϊκή φορολόγηση του πλούτου και κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων.
Οι πράσινες προτάσεις για το φορολογικό, συνδυάζονται με πρωτοβουλία διαλόγου των Οικολόγων Πράσινων προς άλλες πολιτικές δυνάμεις. Με επιστολές τους προς τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και προς τον υπουργό Οικονομικών, ζητούν συναντήσεις μαζί τους προκειμένου να τους παρουσιάσουν τις προτάσεις τους και να συζητήσουν για ενδεχόμενους κοινούς τόπους ευρύτερης αποδοχής στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ιδιαίτερα τονίζεται η ανάγκη να σταθεί η χώρα στα πόδια της και να πάψει να είναι όμηρος. Οι επιστολές που στάλθηκαν χθες, απευθύνονται προς την κ. Παπαρρήγα, τον κ. Τσίπρα, τον κ. Κουβέλη και τον κ. Δημαρά, αλλά και προς τον κ. Βενιζέλο ως υπουργό Οικονομικών.
Στην εισαγωγή της πρότασής τους για το φορολογικό, οι Οικολόγοι Πράσινοι μιλούν για 4 βασικούς όρους:
Πολιτική βούληση για διαφάνεια, κάθαρση και σύγκρουση με τη φοροδιαφυγή.
Θεσμικές δικλείδες που να κλείνουν τα περιθώρια για «μαύρο χρήμα».
Φορολογικοί κανόνες διαφανείς, απλούς, κατανοητούς και εφαρμόσιμους.
Βιώσιμη κοινή φορολογική πολιτική και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Συνοπτικά, οι 6 πράσινες προτάσεις για τη φορολογία αφορούν:
Έμφαση στη φορολογία του πλούτου με δίκαιους όρους με αφορολόγητο όσο τα δηλωμένα εισοδήματα της τελευταίας 10ετίας, ώστε οι φοροφυγάδες να επιβαρύνονται περισσότερο. Τερματισμός των φορολογικών προνομίων των βουλευτών και της Εκκλησίας.
Περιβαλλοντικοί φόροι, χωρίς εισπρακτικό χαρακτήρα, με τις εισπράξεις τους να επιστρέφουν άμεσα στην κοινωνία, τόσο ως απαλλαγή των πρώτων 100-200 ευρώ κάθε μηνιαίας μισθοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων, εργοδοτών και αυτοαπασχολούμενων όσο και ως χρηματοδότηση πράσινων λύσεων στην ενέργεια, τις μεταφορές και το περιβάλλον.
Ελαφρύνσεις στην ισχύουσα φορολογία, με αύξηση του αφορολόγητου στο Φόρο Εισοδήματος και με μείωση των καθαρά εισπρακτικών έμμεσων φόρων.
Ανασχεδιασμό του ΦΠΑ με νέα κριτήρια και μείωσή του σε λογικότερα επίπεδα. Να διαβαθμιστεί και ως φορολογικό κίνητρο για τομείς με υψηλή συνεισφορά εργασίας, φιλικούς στο περιβάλλον ή με μεγάλη ελληνική προστιθέμενη αξία.
Δικαιοσύνης και βιωσιμότητας για τα αφορολόγητα ποσά και τις εκπτώσεις δαπανών. Για τα υψηλά εισοδήματα, επανεξέταση των φοροαπαλλαγών.
Προστασία των θέσεων εργασίας και δημιουργία νέων, με αφορολόγητο ποσό ανά θέση για τις πρώτες 10-15 θέσεις εργασίας κάθε επιχείρησης. Ειδικό, ευνοϊκότερο καθεστώς για κοινωνικές μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, με δικλείδες διασφάλισης από καταχρήσεις.

Ανοίγοντας τη συνέντευξη ο εκπρόσωπος τύπου Τάσος Κρομμύδας σημείωσε: «Το φορολογικό σύστημα, οι προτεραιότητές και η αποτελεσματικότητά του αποτελεί καθοριστικό εργαλείο για την αύξηση των δημόσιων εσόδων, την αναδιανομή του εισοδήματος, τη στήριξη της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά και για να ξεφύγει η χώρα από την ομηρεία στους δανειστές μας, να αποδεσμευθεί από τις εισπρακτικές προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος και της τρόικας. Χρειάζεται όμως να αποτελέσει και εργαλείο για αλλαγές στην οικονομία και στις συμπεριφορές μας σε βιώσιμη κατεύθυνση. Πιστεύοντας ότι ο δημόσιος διάλογος χρειάζεται να ανοίξει άμεσα, καταθέτουμε σήμερα τις αναλυτικές μας προτάσεις. Η χώρα μας πρέπει να πάψει να αποτελεί τον ιδιότυπο φορολογικό παράδεισο που είναι σήμερα για πολλούς».

H επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων Ιωάννα Κοντούλη υπογράμμισε ότι όχι μόνο δεν έχει αιτιολογηθεί στους πολίτες η αποτυχία του πρώτου μνημονίου, παρά τις θυσίες μας, αλλά οι εμπνευστές και οι εφαρμοστές του σήμερα ακολουθούν και θα επιχειρήσουν μια ακόμα πιο σκληρή εφαρμογή του ίδιου κανόνα με το δεύτερο μνημόνιο. Οι ΟΠ, τοποθετήθηκαν ξεκάθαρα κατά των μνημονίων, θεωρώντας τα ως αποτυχημένες και επικίνδυνες συνταγές που πλήττουν την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα της χώρας ενώ παράλληλα δεν είναι νοσταλγοί της προ μνημονίων εποχής. Οι προτάσεις των Ο.Π. για την διαφάνεια ,για τους θεσμούς, για την οικονομία σήμερα είναι επίκαιρες προτάσεις για να γυρίσει το τιμόνι της χώρας σε κατευθύνσεις κοινωνικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
«Στο πλαίσιο αυτό καταθέτουμε σήμερα προτάσεις για την μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος , μέτρα δηλαδή για την δίκαιη κατανομή βαρών και παράλληλα εργαλεία άσκησης πολιτικής ενθαρρύνοντας ή αποθαρρύνοντας συγκεκριμένες πρακτικές. Τέτοιες ιδέες θα μπορούσαν να μας είχαν γλιτώσει από τα μνημόνια και σίγουρα θα έπρεπε να είχαν εξεταστεί πριν την αποδοχή τους. Έστω όμως και τώρα μπορούν να συζητηθούν καθώς το πρόβλημα των εσόδων δεν θα αντιμετωπισθεί αν δεν αλλάξει η φορολογική πολιτική και πρακτική. Ξέρουμε ότι υπάρχει μεγάλος πλούτος και μαύρο χρήμα στην Ελλάδα που φοροδιαφεύγει, την ίδια στιγμή που ματώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι» κατέληξε.
«Παράλληλα με τις αλλαγές που οφείλουμε ως κοινωνία στον εαυτό μας, χρειαζόμαστε επειγόντως και μια ομοσπονδιακή Ευρώπη με κοινές πολιτικές, προσανατολισμένες στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία, την κοινωνική συνοχή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα» είπε ο μέχρι πρόσφατα ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Ένα δείγμα είναι η πρωτοβουλία που πήραμε ο Σβεν Γκήγκολντ κι εγώ, για φορολόγηση του πλούτου, κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων και ευρωπαϊκό μέτωπο κατά της φοροδιαφυγής και της διαρροής κεφαλαίων από τη Νότια Ευρώπη. Είναι προκλητικό ότι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ το 20% του πληθυσμού κατέχει το 85% του συνολικού πλούτου (μάλιστα το 35% του πλούτου ανήκει στο μόλις 1% των πολιτών), ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν δαπανηθεί διεθνώς 4,6 τρις δολάρια δημόσιων πόρων για σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και, έμμεσα, των μεγάλων περιουσιών. Παράλληλα πρέπει να σταματήσει ο φορολογικός ανταγωνισμός υπέρ των επιχειρήσεων: τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι μεταξύ 1993-2009 οι φορολογικοί συντελεστές για τις εταιρίες είχαν μειωθεί κατά 30% στην Ελλάδα, 68,75% στην Ιρλανδία και 33,1% στην Πορτογαλία, τις χώρες δηλαδή του Μηχανισμού Στήριξης. Στην Ελλάδα τα έσοδα από φόρους περιουσίας ήταν το 2010 1,5% του ΑΕΠ, έναντι 2,5% μέσου όρου της Ε.Ε. και 4% της Γαλλίας: αυτό όμως δε δικαιολογεί επιδρομές κατά δικαίων και αδίκων, όπως με τη ΔΕΗ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε προβλέψει την αποτυχία των Μνημονίων, θεωρούμε όμως ότι δε φτάνουν οι διαπιστώσεις. Οι προτάσεις μας για φορολογική μεταρρύθμιση προσπαθούν να υπηρετούν την αλλαγή της ζωής μας στο άμεσο μέλλον και υποβάλλονται προς όλους όσους δεν αρκούνται στα μεγάλα ΝΑΙ ή και τα μεγάλα ΟΧΙ. Η δίκαιη φορολόγηση μπορεί και πρέπει να είναι μέρος της λύσης στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρωζώνη».

«Το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι πρόβλημα ύψους δαπανών, αλλά διαρροής εσόδων και λάθος δημόσιων δαπανών», είπε ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας στις εκλογές. «Τα τελευταία δύο χρόνια πάρθηκαν αδιέξοδα εισπρακτικά μέτρα, όπως η ουσιαστική κατάσχεση του Πράσινου Ταμείου και το τερατούργημα με το «χαράτσι», με το μηδενικό του αφορολόγητο και τον ενιαίο συντελεστή για φτωχούς και πλούσιους. Οι προτάσεις μας είναι σχεδιασμένες ώστε το βάρος να πέσει κυρίως στις πραγματικά μεγάλες περιουσίες και στις περιουσίες των φοροφυγάδων. Έτσι θα μπορέσουν να επανεξεταστούν τα φορολογικά μέτρα του Μνημονίου, αλλά και η φορολογία στην εργασία. Το κύριο όμως είναι να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση και στην Πράσινη Στροφή, με τη φορολογία να γίνεται πραγματικό οικονομικό εργαλείο ενθάρρυνσης ή αποθάρρυνσης δραστηριοτήτων ανάλογα με τη συνεισφορά τους στην κοινωνία και το περιβάλλον. Η αναζήτηση κοινών τόπων σε συγκεκριμένα θέματα με άλλους πολιτικούς χώρους που τονίζουν την ανάγκη για διαφορετική πορεία, είναι για μας πρόκριμα και για πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες. Αδυνατούμε όμως συγκλίνουμε εφ’ όλης της ύλης με δυνάμεις που αμφισβητούν ακόμη και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρα μας».

Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: 210 3306301 6945 940916

Δείτε εδώ την αναλυτική πρόταση των Οικολόγων Πράσινων για το φορολογικό:
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2834:2011-12-16-09-27-35&catid=20:councildec&Itemid=37
Δείτε εδώ για την πρωτοβουλία Τρεμόπουλου-Γκήγκολντ για τη φορολόγηση του πλούτου:
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2838:2011-12-16-14-06-18&catid=33:2009-03-18-07-39-11&Itemid=51

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αναδιάρθρωση του χρέους και η πράσινη οπτική

Διαστάσεις που μένουν εκτός συζήτησης

Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση συνεχίζει να βρίσκεται στην επικαιρότητα, εστιάζει όμως σχεδόν αποκλειστικά στο τι θα συμβεί τελικά, και αν μια τέτοια προοπτική είναι ή όχι επιθυμητή. Η αποσπασματική αυτή οπτική, εγκλωβίζει το ζήτημα στις εγχώριες μόνο παραμέτρους του.

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου
Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Όντως η ελληνική οικονομία βαρύνεται αναμφίβολα με πλήθος δικές της αδυναμίες, τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό. Κουβαλάει επίσης τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος που επί 15 τουλάχιστον χρόνια οικοδομούσε μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, ασύμμετρα στηριγμένη στη διαρκή διόγκωση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Επιπλέον, έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των παραδοσιακών συνταγών του ΔΝΤ, που συνοψίζονται στην κατεδάφιση μιας οικονομίας προκειμένου να ανοικοδομηθεί με άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό.
Ένας ευρωπαϊκός κλοιός
Η ελληνική όμως οικονομία λειτουργεί στα πλαίσια της ευρωζώνης, όπου για τις πιο αδύναμες χώρες διαμορφώνεται ένας ιδιότυπος κλοιός:
• Από την περιοριστική νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την πολιτική δηλαδή του «ισχυρού ευρώ», που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την ανάκαμψη και την ανταγωνιστικότητα των ασθενέστερων.
• Από την επιδίωξη των ισχυρότερων χωρών να ενισχύσουν μονομερώς την εθνική τους ανταγωνιστικότητα, όπως η Γερμανία που με την «Ατζέντα 2010» κρατά ουσιαστικά παγωμένους τους μισθούς της από το 2002.
• Από τον περιορισμένο προϋπολογισμό της Ε.Ε. (σήμερα μόλις 140 δις, 6 φορές χαμηλότερος από τον προϋπολογισμό της Γαλλίας) και την ανεπαρκή Πολιτική Συνοχής που τον συνοδεύει.
Ουσιαστικά το ελληνικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας πολλαπλασιάζεται με πολιτικές που επιβάλλουν σκληρότερους όρους ανταγωνισμού στην ευρωζώνη από ό,τι είναι πραγματικά απαραίτητο. Αν το πλαίσιο αυτό θεωρηθεί δεδομένο, μια βαθιά αναδιάρθρωση είναι λογικό να θεωρείται αναπόφευκτη, με σοβαρό κόστος τόσο για τη χώρα μας όσο και για τους δανειστές της. Μια τέτοια αναδιάρθρωση δε λύνει το πρόβλημα, μπορεί όμως υπό όρους να είναι μέρος της λύσης.
Σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η Ευρώπη;
Η Ευρώπη όμως χρειάζεται έτσι κι αλλιώς αλλαγές, καθώς το κοινό νόμισμα δε μπορεί να σταθεί χωρίς κοινή ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι αλλαγές αυτές θα είναι απλώς μια προέκταση του Συμφώνου Σταθερότητας (όπως επιλέγει το «Σύμφωνο για το Ευρώ»), ή αν θα εμβαθύνουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, προωθώντας ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη δεύτερη αυτή επιλογή προωθούν κατά κύριο λόγο οι Πράσινοι, συνδέοντάς τη με την αναγκαιότητα για εκτεταμένο πανευρωπαϊκό κύμα επενδύσεων σε «πράσινες» υποδομές: κάτι τέτοιο θα τονώσει την οικονομία, θα δημιουργήσει μαζικά νέες θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα θα συμφιλιώσει την οικονομία με το περιβάλλον. Σε θεσμικό επίπεδο, η πρόταση αυτή της Πράσινης Στροφής (ή Green New Deal) συνδέεται με παρεμβάσεις σε όλα όσα είδαμε ότι αποτελούν τον ευρωπαϊκό κλοιό στην ελληνική οικονομία: οι Πράσινοι ζητούν χαλαρότερη νομισματική πολιτική ώστε να βγούμε από την κρίση, θεωρούν τα εμπορικά πλεονάσματα των ισχυρών εξίσου επικίνδυνα με τα εμπορικά ελλείμματα των ασθενέστερων, διεκδικούν υψηλό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό (με πόρους από τη φορολόγηση των χρηματιστηρίων και του άνθρακα) και ισχυρή πανευρωπαϊκή πολιτική συνοχής με κύριο άξονα την Πράσινη Στροφή. Επιμέρους προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη υιοθετηθεί και από το ευρωκοινοβούλιο.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα έδινε σε χώρες όπως η Ελλάδα τη δυνατότητα να διορθώσουν τις αδυναμίες τους, να καλύψουν το έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς τους με λογικές θυσίες, και να μπουν σε βιώσιμη τροχιά. Παράλληλα όμως θα απαιτούσε πιθανότατα και πολύ λιγότερες απώλειες για τους δανειστές: Μια οικονομία που της δίνεται η ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της και να λειτουργήσει αποδοτικά, μπορεί να αποπληρώσει μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της, από ότι αν μείνει καταδικασμένη σε πολυετή ασφυξία, όπως τώρα με το Μνημόνιο και τους αυτοσχεδιασμούς της κυβέρνησης και των δανειστών μας.
Διεκδικώντας (και) ως Ευρωπαίοι
Μέχρι στιγμής η διάσταση αυτή, ότι «η αλληλεγγύη συμφέρει» και ότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο ανταγωνιστικότητας μπορεί να αλλάξει:
• Δεν έχει τεθεί στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, ούτε από το πολιτικό σύστημα ούτε από τα Μέσα Ενημέρωσης.
• Δε φαίνεται να έχει κατατεθεί από την κυβέρνηση προς την Κομισιόν και τις κυβερνήσεις, αλλά και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
• Δεν έχει αξιοποιηθεί ως βάση για συμμαχίες, τόσο με τις άλλες πληττόμενες ευρωπαϊκές χώρες όσο και με το ευρωκοινοβούλιο ή με πολιτικές δυνάμεις που προωθούν συνολικά μια τέτοια οπτική, όπως οι Πράσινοι.
Η απουσία των πρωτοβουλιών αυτών δίνει ένα ακόμη μέτρο της χρεοκοπίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Είναι όμως σαφές ότι χρειάζεται επιτέλους να τις συζητήσουμε και να τις αναλάβουμε, διεκδικώντας πια όχι μόνο ως Έλληνες αλλά και ως Ευρωπαίοι;