Ο χαιρετισμός του Γιάννη Παρασκευόπουλου στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, εκ μέρους των Οικολόγων Πράσινων

31.3.2011

Η ΚΡΙΣΗ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΝΕΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες της Δημοκρατικής Αριστεράς,

Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχηθώ, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας. Ευχόμαστε, το συνέδριο αυτό να βάλει τις βάσεις για μια θετική πορεία του κόμματός σας.

Στο σημερινό τοπίο της κρίσης, η χώρα μας χρειάζεται ΚΑΙ την Αριστερά. Σε μια συγκυρία γεμάτη αδιέξοδα, χρειάζεται μια Αριστερά που να μπορεί να δίνει διεξόδους: και για αντίσταση και «κόκκινες γραμμές», κυρίως όμως διεξόδους για εναλλακτικές προτάσεις.

Σήμερα η κρίση αλλάζει πάρα πολλά. Χρεοκόπησε όχι μόνο η οικονομία, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Μέρος του τελευταίου είναι και η Αριστερά, έστω και με μικρότερες συγκριτικά ευθύνες. Είναι σημαντικό ότι το εγχείρημά σας τις αναζήτησε από την πρώτη στιγμή.

Για το πράσινο κίνημα η κρίση είναι τριπλή: οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική. Στην Ελλάδα θα πρέπει να προσθέσουμε την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης και συμμετοχής, και την κρίση πολιτισμού και αξιών. Για την πράσινη οπτική είναι σαφές ότι δε μπορούμε να έχουμε επιμέρους λύσεις, χρειαζόμαστε ταυτόχρονες απαντήσεις για όλες αυτές τις όψεις της κρίσης, όψεις που άλλωστε συνδέονται πολύ στενότερα από ότι συνήθως φανταζόμαστε.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι το Μνημόνιο δεν αποτελεί δυστυχώς ένα μηχανισμό δημοσιονομικής εξυγίανσης, που όντως έχει ανάγκη η χώρα μας, αλλά επανάληψη συνταγών που έχουν αφήσει σε δεκάδες χώρες βαθύτατες κοινωνικές και περιβαλλοντικές πληγές με τουλάχιστον αμφίβολα οικονομικά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και από την αρχή δηλώσαμε την αντίθεσή μας, προβάλαμε τις εναλλακτικές λύσεις που προτείνονταν ομόφωνα από το ευρωκοινοβούλιο με τα ευρωομόλογα. Συνεχίζουμε να δίνουμε τις μάχες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για θέματα όπως κοινή οικονομική πολιτική, ευρωπαϊκά ομόλογα, αποτελεσματικός έλεγχος των χρηματαγορών, φορολόγηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σταμάτημα του φορολογικού ανταγωνισμού, κοινές πολιτικές κατά της ανεργίας και της συμπίεσης των μισθών. Πολλές από τις μάχες αυτές έχουν ήδη κερδηθεί στο ευρωκοινοβούλιο, σε κατευθύνσεις αντίθετες από εκείνες που προωθούν οι κυβερνήσεις και η Κομισιόν.

Πέρα όμως από τις ευρωπαϊκές μάχες και τις συνολικές τοποθετήσεις για το Μνημόνιο, έχει σημασία να χαράξουμε και «κόκκινες γραμμές» γι’ αυτά που είναι απολύτως απαραίτητο να διασωθούν, ακόμη κι αν συνολικά περάσουν τα μέτρα. Για να περιοριστώ μόνο στα μέτωπα του περιβάλλοντος, αναφέρω τις μάχες για να διασωθεί ο σιδηρόδρομος, για να μην εφαρμοστεί ο τερατώδης παραλογισμός του φαστ-τρακ, για να μη συμπαρασύρει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ζωτικά περιβαλλοντικά αγαθά, όπως τις λιγοστές εφεδρείες για επαρκές πράσινο στις πόλεις μας, το Ελληνικό για παράδειγμα, όπως δημόσιες εκτάσεις σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές, όπως φυσικούς πόρους σαν το νερό.

Η υπόθεση της δημόσιας περιουσίας, που στηρίζεται σε μια πρόταση αντιμνημονιακής δύναμης, της Νέας Δημοκρατίας, δείχνει επιπλέον πόσο θολοί και επικίνδυνοι είναι τελικά οι απόλυτοι διαχωρισμοί που επιχειρούν κάποιοι να επιβάλουν στην κοινωνία με βάση το Μνημόνιο.

• Όταν πρόκειται να αγωνιστούμε με άλλους για θέματα περιβάλλοντος, διαφάνειας ή κοινωνικής συνοχής, δε μπορούμε να θέτουμε ως προαπαιτούμενο πρώτα τη θέση τους για το Μνημόνιο.
• Ακόμη περισσότερο, δε μπορούμε να αφήνουμε την κυβέρνηση να κρύβει πίσω από την τρόικα τις δικές της απαράδεκτες επιλογές ή τη δική της απουσία πολιτικής βούλησης. Κανένα Μνημόνιο δεν τους υπαγόρευσε να κλείσουν το μάτι στη φοροδιαφυγή με την περαίωση, κανένα Μνημόνιο δεν τους υποχρέωσε να πάρουν πίσω ακόμη και τα πιο δειλά ημίμετρα για τις περιοχές NATURA, κανένα Μνημόνιο δεν τους εμποδίζει να βάλουν χέρι στις χιλιάδες γκρίζες περιουσίες που εύκολα αποδεικνύεται ότι στηρίχθηκαν σε διαφθορά ή φοροδιαφυγή.

Οι απαντήσεις, πάντως, πέρα από την κεντρική πολιτική και την ευρωπαϊκή διάσταση, περνούν και από δύο ακόμη επίπεδα:

• Από το επίπεδο της κοινωνίας, με την ανάπτυξη θεσμών και προϋποθέσεων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας.
• Από αυτό της τοπικής κλίμακας, όπου χρειάζεται να γίνουν πλήθος πράγματα χωρίς να περιμένουμε το κεντρικό κράτος.

Στα μέτωπα αυτά, αξίζει ιδιαίτερα να συναντηθούμε. Σε κάποια από αυτά, όπως τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, συναντιόμαστε ήδη και μαζί σας. Ιδιαίτερα για το Δήμο Αθηναίων θέλουμε όσο τίποτα να πετύχει, να δικαιώσει τα ρίσκα που πήραμε και τις προσδοκίες για μια βιώσιμη δημοτική πολιτική, με αποτελέσματα απτά για όλους. Περιμένουμε λοιπόν από τους ανθρώπους της Δημοκρατικής Αριστεράς, που έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς, να συμβάλουν θετικά στην προοπτική αυτή.

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε μια αναφορά στη σχέση των πολιτικών μας χώρων. Η ιστορική καταγωγή του διεθνούς πράσινου κινήματος έχει ρίζες από την Αριστερά : είμαστε παιδί της κοσμογονίας του 1968, παιδί των νέων κοινωνικών κινημάτων για δικαιώματα και ποιότητα ζωής. Όμως το τριπλό αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη, βιωσιμότητα και άμεση δημοκρατία απέκτησε μέσα στο πράσινο κίνημα άλλο περιεχόμενο και η πολιτική οικολογία έφυγε από το σπίτι της Αριστεράς. Το παιδί από τότε δεν έχει καμιά επιθυμία επιστροφής στο παλιό σπίτι, θέλει όμως να διατηρεί μαζί του θετικές και ουσιαστικές σχέσεις.

Κάπως έτσι βλέπουμε και οι Οικολόγοι Πράσινοι το ρόλο μας στην ελληνική κοινωνία και τη σχέση μας με την Αριστερά. Θέση των συνεδρίων μας είναι ότι προωθούμε ένα πράσινο πολιτικό πόλο, ένα τέταρτο πόλο μετά τη Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και τη Αριστερά, πόλο που θα διεμβολίζει εγκάρσια το πολιτικό σύστημα δημιουργώντας και νέες θεματικές πλειοψηφίες. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά μέχρι στιγμής δε βλέπουμε δυστυχώς ούτε και να έχει κάποιος άλλος πολιτικός χώρος τις απαντήσεις που λείπουν σε εμάς.

Είμαστε ανοικτοί στο διάλογο και στην όσμωση, χωρίς προνομιακούς συνομιλητές. Δεν αισθανόμαστε όμως ότι συναποτελούμε κοινό πολιτικό χώρο με άλλες πολιτικές δυνάμεις δε νιώθουμε μέρος κάποιας παλιάς ενότητας που χρειάζεται να αποκατασταθεί ούτε έχουμε λόγο να παίρνουμε θέση στα εσωτερικά της Αριστεράς.

Φίλοι και φίλες,

Θα ήθελα να κλείσω με δυο προσωπικές μου σκέψεις. Είστε καινούργιο κόμμα, αλλά με μακρά πολιτική προϊστορία, και έχετε να επιλέξετε:

• Είτε να επιδιώξετε την οικοδόμηση ενός συμβατικού ενδιάμεσου χώρου, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αριστεράς.
• Είτε να αναδειχθείτε στο συλλογικό συνεχιστή της δουλειάς του αείμνηστου Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Θυμηθείτε, δήλωνε πάντα αριστερός, κι όμως όλοι τον αντιμετώπιζαν ως οικολόγο. Ανταγωνιστείτε μας εξίσου πειστικά, και αυτό σε μερικά χρόνια ίσως αλλάξει αρκετά πράγματα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχηθώ κάτι παραπάνω από καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας. Η ευχή λοιπόν που σας μεταφέρω, είναι να περάσουμε και οι δύο το αναχρονιστικό φράγμα του 3% και να τα λέμε τακτικά στην επόμενη Βουλή, ως διακριτές κοινοβουλευτικές ομάδες.

Καλή σας επιτυχία